Kiezen voor de liefde

Nog niet zolang geleden besloot ik om naar Bali te verhuizen. Kort na dit besluit werd ik verliefd. Onverwachts, maar typisch. Denk je een keer een keuze voor jezelf te hebben gemaakt, sta je voor het volgende dilemma. What to do?

Toen ik voor het eerst naar Bali ging dacht ik: “ik zou hier wel kunnen wonen”. De tweede keer ging ik alleen en veranderde deze gedachte in: “ik wil hier wonen”. De reacties vanuit mijn omgeving varieerden. Er waren hen die mij volledig supporten, en hen die zeiden dat ik niet realistisch nadacht. “Een vakantie is heel anders dan er ook echt gaan wonen”, zeiden zij. Het kon me niet schelen wat ze van mijn besluit vonden. Zij voelen niet wat ik op Bali voel. In Nederland ben ik regelmatig onrustig, gehaast en op zoek naar antwoorden voor mijn warboel aan gevoelens en gedachtes. Op Bali voel ik me geaard, snap ik ineens mijn gevoelens en heb ik rust in mijn hoofd. Iets wat ik niet tijdens andere vakanties naar andere bestemmingen zo heb ervaren. Ik kan het niet verklaren. Wellicht is het het klimaat, het eten, de combinatie van reuring en natuur. Of misschien wel mijn Indonesische roots. Wat het dan ook mag zijn, het voelt goed.

Ik was enthousiast over mijn besluit. Het voelde alsof ik voor het eerst echt een keuze voor mezelf had gemaakt. Dat ik kort erna spontaan verliefd werd kwam op zijn zachts gezegd dan ook echt niet uit. Ik probeerde mijn gevoelens te onderdrukken, maar tevergeefs. Mijn emoties gingen alle kanten op. Moest ik nog gaan? Ik wilde niet wéér mezelf opzijzetten voor een man. Een valkuil die volgens mij in mijn DNA zit en waartegen ik me probeerde te verzetten.

Ik kan het kort houden, de verhuizing werd een vakantie samen. Simpelweg om de zoetsappige reden dat ik me bij hem net zo voel als op Bali. En hier zitten we dan. Ik: het meisje dat het liefst op de grond zit, met haar handen eet, de hele dag op blote voeten loopt en geen make up draagt. Hij: die voor iedere dag een andere outfit heeft, van luxe houdt en het liefst schoenen aantrekt. Maar het klopt. Hoewel ik er nog niet aan wil denken, is het oké dat we over drie weken weer weggaan. Ik besef me dat in tegenstelling van waar ik bang voor was, ik mijn droom niet voor hem heb opgegeven. Het heeft alleen plaats gemaakt voor een nieuwe droom, samen. Deze keuze is enger dan alleen verhuizen naar een plek ver van familie en vrienden vandaan. Het maakt me bang om me weer kwetsbaar op te stellen en te vertrouwen. Liefde is een onzeker iets. Maar als ik moet kiezen, kies ik altijd voor de liefde.

LEES OOK: