Naast alle Corona-updates lees je in de media ook veel over een mogelijke babyboom. We zouden massaal meer seks hebben door de quarantaine. Nou, ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik loop vooral hele dagen in mijn pyjama. Niets sexy aan. Hoe houd je het dan toch een beetje spannend?
Ik vond het best spannend, maar als andere vrouwen het kunnen, kan ik het ook denk ik altijd maar. Op advies van mijn huisarts belde ik om een afspraak te maken voor een HPV-uitstrijkje. ‘Wilt u bij de dokter of bij de assistente?’, vroeg de receptioniste. Als ik dan toch mag kiezen, ga ik liever bij een vrouw. De assistente it is. Ik had alle vertrouwen in haar kwaliteiten. Hoe moeilijk kan het zijn om met een lang wattenstaafje een beetje in m’n flamoes te wroeten?
Op advies van mijn moeder liep ik met mijn sleutels in mijn hand naar huis wanneer het donker was. Niet omdat ik dan snel de deur open kon maken.
Na vijftien jaar maandelijks menstrueren zou je zeggen dat ik voorbereid ben wanneer de volledige levenscyclus weer in mijn buik heeft plaatsgevonden. Toch ben ik iedere maand weer genoodzaakt om een spoedritje naar de supermarkt te maken wanneer de buikkrampen “spontaan” opkomen. Zo ook tijdens mijn vakantie op Bali. Niet wetende dat een doosje tampons hier €15,- kost!
Nog niet zolang geleden besloot ik om naar Bali te verhuizen. Kort na dit besluit werd ik verliefd. Onverwachts, maar typisch. Denk je een keer een keuze voor jezelf te hebben gemaakt, sta je voor het volgende dilemma. What to do?
‘Je kunt niet alleen zijn.’ Dat is de analyse die mensen maken als je van je ene relatie in de andere stapt. Alsof ze hun middelbareschooldiploma hebben behaald met psychologie in hun vakkenpakket.
Vorig jaar schreef ik een reality check over trouwen, het afmaken van mijn studie, het praten over huizen en kinderen, en hoe alles ineens in een sneltreinvaart aan het veranderen was. Oh boy, als ik toen eens wist hoe snel dingen pas echt kunnen veranderen.
