Geen categorie – Pagina 2

Zo houd je je quarantaine spannend

Naast alle Corona-updates lees je in de media ook veel over een mogelijke babyboom. We zouden massaal meer seks hebben door de quarantaine. Nou, ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik loop vooral hele dagen in mijn pyjama. Niets sexy aan. Hoe houd je het dan toch een beetje spannend?

De maatregelen in Nederland zijn wellicht minder streng dan in andere landen, maar we hebben ze wel. Afstand en thuisblijven, daar komt het op neer. Al snel rees hierdoor de vraag ‘mag je nog wel seks hebben?’. Ja, als je een relatie hebt en in hetzelfde huis woont, maakt het voor besmetting met het Coronavirus weinig uit of je seks hebt of niet. Een lichtpuntje in deze tijd, maar of we er nou ook ons tijdverdrijf van maken… Ik in ieder geval niet. Ik zie het niet per se als goed of slecht, het is gewoon wat het is. Maar ik merk wel dat iedere dag hetzelfde voelt. En na de zoveelste dag thuiswerken en chillen, werkt dat aanzicht van een thuiskloffie niet echt in zijn voordeel.

Een paar dagen terug heb ik besloten dat ik toch maar af en toe “normale” kleding aan moet trekken en minstens een mascaratje op kan doen. Voordeel, die doodnormale spijkerbroek vond mijn vriend ineens heel sexy. Easy does it deze dagen. Maar laten we eerlijk zijn, dat is ook wel weer een beetje saai. Na drie weken is het dus hoogtijd voor wat spanning in de slaapkamer. Met het surprise pakket van Erotiek Boutique werden we verrast met wat spannende speeltjes. Kun jij die ook wel gebruiken? Dan is het je lucky day, want ik mag er een weggeven!

Erotiek Boutique giveway

You know the drill. Ga naar mijn Instagram account. Like de surprise pakket giveaway post, plaats een comment, volg @jamyjoy en @erotiekboutique.nl en wie weet kun jij je partner binnenkort verassen met iets leukers dan weer een avond Netflixen. Kun je niet wachten? Je krijgt nu 10% korting op alle surprise pakketten van Erotiek Boutique.

Mijn eerste APKutje

Ik vond het best spannend, maar als andere vrouwen het kunnen, kan ik het ook denk ik altijd maar. Op advies van mijn huisarts belde ik om een afspraak te maken voor een HPV-uitstrijkje. ‘Wilt u bij de dokter of bij de assistente?’, vroeg de receptioniste. Als ik dan toch mag kiezen, ga ik liever bij een vrouw. De assistente it is. Ik had alle vertrouwen in haar kwaliteiten. Hoe moeilijk kan het zijn om met een lang wattenstaafje een beetje in m’n flamoes te wroeten?

Jeetje wat was de situatie ongemakkelijk. Niet door haar roer-skills hoor, die waren prima. Maar het proces dat eraan voorafging was nogal knullig. Tijdens haar uitleg kwam er tot twee keer toe iemand binnenlopen. ‘Maak je geen zorgen, de deur gaat op slot wanneer we beginnen’, zei ze. Ze kwam haar belofte na en ik mocht me uitkleden. Ik wilde er net voor gaan liggen toen ik ineens recht voor me een raam zag. Het gebouw er tegenover was weliswaar niet heel dichtbij, maar toch. De assistente zag aan mijn gezicht dat zij de enige was die een uitnodiging had gekregen voor mijn kijkdoos en sloot de luxaflex. Ze verzocht me om te gaan liggen en pakte het uitstrijk kitje erbij. Terwijl ik rustig naar mijn buik aan het ademen was om te ontspannen, hoorde ik haar ineens ‘Dat is gek’ zeggen. Ik keek de assistente tussen mijn benen door aan. ‘Wat is er gek? Is er iets mis met mij?’. ‘Nee, de spulletjes zijn niet compleet, ik pak even een nieuw setje.’ Top, als je me zoekt, ik lig hier. Tegen de tijd dat ze eindelijk dat middeleeuwse werktuig – ook wel bekend als eendenbek – erbij pakte, was ik allesbehalve ontspannen. Ik kreeg een flashback naar vier jaar geleden toen ik mijn spiraal liet zetten. Wat een hel, dat dat nog niet verboden is snap ik nog steeds niet. Maar goed ik heb het overleefd, net als mijn uitstrijkje. Achteraf valt het allemaal ook wel weer mee.

Toch merkte ik dat het psychisch impact op me had gemaakt. Ik had de dagen erna geen behoefte aan seks. Sterker nog, ik keek er zelfs een beetje tegenop. Dit gevoel vervaagde gelukkig wel toen ik een positieve uitslag had gekregen. Mijn vriend en ik doken het bed in, maar al vrij snel kreeg ik een buikpijn die ik nog nooit eerder had ervaren. Het was alsof mijn lichaam van binnen werd samengetrokken. Instinctief ging ik in de extended child pose liggen. Het was de enige positie waarin ik de pijn kon verdragen. Een bekkenbodemtherapeut legde telefonisch uit dat mijn slijmvlies waarschijnlijk was aangetast tijdens het uitstrijkje en dat mijn lichaam hierop reageerde door zich extreem aan te spannen. Een vaginale massage (hierover binnenkort meer) zou helpen de spieren te ontspannen, en it did. Ik was ontzettend dankbaar dat mijn vriend geduldig, begripvol en behulpzaam was in deze situatie. Ik had nooit gedacht dat ik, iemand die open schrijft en praat over seks, in zo’n situatie terecht zou komen. Maar dit bewijst maar weer dat het iedereen kan overkomen. Het maakt eigenlijk ook niet uit waarom het op de een meer impact heeft dan op de ander, zolang je maar naar je eigen lichaam luistert.

Als het om uitstrijkjes gaat wordt er meer dan ooit tevoren bewustwording gecreëerd. &C’s februari issue ‘Zeg eens Vagina’ ging bijna nergens anders over en ook de nieuwe LINDA. ‘In je broekje’ pakt het onderwerp aan. Ondanks mijn minder prettige ervaring ben ik een groot voorstander. We gaan naar de tandarts, de schoonheidsspecialiste, pedicure en de kapper. Zoveel verschillende specialisten voor delen van ons lichaam, waarom dan ook niet naar de gynaecoloog? Natuurlijk hoef je niet zonder klachten met de benen wijd. Maar luister naar je vajayjay en schaam je niet om langs te gaan wanneer dit wel nodig is. Als we het dan toch over verzorging down under hebben, met deze 5 tips zorg je extra goed voor je poes.

LEES OOK:

seksuele intimidatie sex education — En dan zit er ineens jizz op je jeans. Doe je aangifte?

seksualiteit geen seks vaginisme maagd — No sexplanation needed

En dan zit er ineens jizz op je jeans. Doe je aangifte?

‘Zou je aangifte doen?’, vroeg mijn vriend toen we naar seizoen 2, aflevering 3 van Sex Education keken. Spoiler alert! Aimee had zojuist een klodder sperma op haar broek cadeau gekregen van een perv die achter haar in de bus stond. Zonder echt over zijn vraag na te denken zei ik gelijk nee. De politie doet daar toch niets mee.

Mijn antwoord triggerde iets in mijn brein dat als een gestoorde professor sommetjes uit herinneringen maakte. Ik dacht aan die oude man die afgelopen weekend met zijn hand langs mijn billen gleed toen hij voorbijliep. Die halve gangster die me op straat uitschold voor hoer omdat ik niet reageerde. Die manipulerende jongen waar ik als tiener verliefd op was, en die zo aandrong dat ik niet nog een keer nee durfde te zeggen. ‘I always felt safe, I don’t feel safe anymore’. Aimee’s woorden brachten me terug in het hier en nu. Ik werd boos vanbinnen. Heel boos. Want wanneer heb jij je voor het laatst veilig gevoeld op straat? Ik kan het me eerlijk gezegd niet herinneren. Misschien was ik een jaar of zes, en dan overdrijf ik niet.

Van jongs af aan worden we al duidelijk gemaakt niet tegen vreemde te praten. Gewaarschuwd voor mannen die meisjes meenemen. Verteld dat we het wel moeten zeggen wanneer iemand ons aanraakt op plekken waar we het eigenlijk niet willen. En als we iets ouder worden, worden we aangeraden niet te bloot de deur uit te gaan, want dat trekt verkeerde mannen aan. Op advies van mijn moeder liep ik met mijn sleutels in mijn hand naar huis wanneer het donker was. Niet omdat ik dan snel de deur open kon maken. Mijn oma gaf me een klein busje haarlak voor in mijn tas. Niet om mijn haar bij te werken. De moeder van een vriendin zei dat we met een sjaal over ons hoofd mank naar huis moesten lopen na het stappen. Niet omdat dat grappig was. Overdreven? Zeker niet. We worden zo vaak geconfronteerd met seksuele intimidatie dat het ons niet eens meer opvalt. Dat we niet eens meer de moeite doen om er aangifte van te doen. We passen ons gewoonweg aan. Het is “normaal”, maar dat is het niet. Toen er eind vorig jaar een meisje seksueel geïntimideerd werd in het programma De Villa, waren de meeste reacties online dat ze niet zoveel had moeten drinken. Dat je het een man niet kwalijk kan nemen dat hij het probeert. Dat hij er heus niets verkeerds mee bedoelde, maar gewoon zijn instinct volgde. Een man wil immers seks. Maar dat excuus is de grootste bullshit die er is, pardon my French. Gelukkig waren er ook een hoop mensen die de makers van het programma eraan herinnerden wat er daadwerkelijk gebeurde, seksueel grensoverschrijdend gedrag.

Ik deelde mijn boosheid met mijn vriendinnen. ‘Het is altijd al zo geweest, dat gaat niet veranderen’, zeiden ze. Ik begrijp hun reactie wel, ik ben zelf ook gewend geraakt aan straatintimidatie en seksueel geweld. Heftige begrippen, maar laten we het beestje gewoon bij hun naam noemen. De opmerkingen gaan het ene oor in en het andere uit. Van die hand langs mijn billen, maak ik geen ophef meer. Ik hoef er niet meer over na te denken om ’s avonds sneller te lopen of in de buurt van andere mensen te blijven. Dat doe ik al onbewust. Voel ik me hierdoor veiliger? Nee. Ik zou liegen als ik niet af en toe over mijn schouder kijk. Als ik mijn boze woorden niet inslik omdat ik bang ben voor de tegenreactie, en als ik mijn jas niet wat meer sluit zodat mannen niet kunnen zien wat ik aanheb. Voel ik me daardoor minder sterk? Hell no. Ik geloof dat zolang we open en eerlijk over dit soort situaties blijven praten er wel degelijk verandering komt. Ik ben niet de eerste die hierover schrijft, en ook zeker niet de laatste. Maar om bewustwording te creëren is herhaling noodzakelijk. You don’t just “get over it”, you spread the word.

LEES OOK:

seksuele voorlichting — GIRLZ: Story of my life

conversietherapie gay lhbt magazine cosmogirl — Conversietherapie

Ben jij ook een tamponsmokkelaar?

Na vijftien jaar maandelijks menstrueren zou je zeggen dat ik voorbereid ben wanneer de volledige levenscyclus weer in mijn buik heeft plaatsgevonden. Toch ben ik iedere maand weer genoodzaakt om een spoedritje naar de supermarkt te maken wanneer de buikkrampen “spontaan” opkomen. Zo ook tijdens mijn vakantie op Bali. Niet wetende dat een doosje tampons hier €15,- kost!

Het was de derde keer dat ik op het eiland was, maar de eerste keer dat ik er ongesteld werd. “Waarom heb je geen tampons meegenomen?”, vroeg mijn vriend vol verbazing. Nou, 1: omdat ik niet zo georganiseerd op vakantie ga. 2: ik niet wist dat je eerst veertien supermarkten af moest gaan om vervolgens drie verstopte doosjes tussen een schap vol maandverband te vinden. En 3: ik nooit had verwacht dat ik voor een doosje tampons evenveel zou moeten betalen als dat we hier doen wanneer we ‘s avonds een hapje gaan eten.

Je zou eigenlijk met een koffer vol tampons naar Bali moeten gaan en een tamponwinkel moeten beginnen. Wel ergens achter een geheime deur, want zodra Balinezen een tampon zien lopen ze rood aan en beginnen ze zenuwachtig te giechelen. Maar je zou toeristen heel blij maken, zelf een goudmijn verdienen en het is nog legaal ook. Gratis tip, kijk maar wat je ermee doet.

Tamponsmokkelaar. De term had voorheen een hele andere betekenis voor mij. Iemand die in het openbaar ongezien haar tampon van haar tas naar het toilet weet te verplaatsen door het ergens onder haar kleding te verstoppen. Ik was er een ster in en dat zeg ik eigenlijk niet met trots. Want voor iemand die zo openlijk over seksualiteit praat en schrijft, is het raar dat ik in deze situatie toch een soort schaamte ervaar.

Dit besefte ik me tijdens het kerstdiner met mijn familie. Mijn nichtje, even onvoorbereid als ik, vroeg al fluisterend aan iedere vrouw aan tafel of zij een tampon bij zich had. Geen van ons kon haar uit de brand helpen. Zo ook mijn oma niet, die boven op zoek ging naar een eeuwenoud maandverbandje van voor haar overgang. Mijn opa was het gefluister helemaal zat. “Wat is er nou allemaal aan de hand?”, vroeg hij licht geïrriteerd. Eerlijk gezegd was ik het ook ineens zat om zo geheimzinnig te doen over zoiets normaals. “Ze heeft een tampon nodig opa”, floepte ik eruit. Mijn nichtje keek me verbaasd aan. De tafel viel stil en even voelde ik me schuldig dat ik haar in deze positie had gezet, totdat mijn opa begon te lachen. “Zeg dat dan”, zei hij terwijl hij een tampon uit zijn zak viste. “Ik heb er altijd een bij me voor het geval dat ik weer een bloedneus krijg”. Niemand had ooit gedacht dat opa haar reddende engel zou zijn. Ik neem aan dat ik het moraal van dit verhaal niet hoef uit te leggen.

Hoewel ik mijn maandelijkse cyclus nog niet zo waardeer als dat ik eigenlijk zou moeten, heb ik me voor genomen om in ieder geval mijn tampon niet meer te verstoppen wanneer ik er een nodig heb. Daarnaast neem ik voortaan een doosje mee op vakantie, en heb ik bij aankomst in Nederland gelijk een voorraadje aangeschaft. Ik heb namelijk even een snelle berekening gemaakt, en na ongeveer 750 dagen down under gebloed te hebben in mijn leven, wordt het hoogtijd om beter voorbereid te zijn.

Tot slot wil ik een shout out doen naar alle vrouwen die mij ooit in een openbaar toilet aan een tampon hebben geholpen. Jullie zijn engelen. Evenals mannen die tampons en maandverband voor hun vriendin kopen by the way. Your mama raised you good!

Ohja, nu we het toch over tampons hebben. Ik schreef voor GIRLZ! Een artikel met alles over tamponziekte.

LEES OOK:

ontmaagd leeftijd jongeren seks — Waarom we steeds later aan seks beginnen

clitoris voorlichting — De inwendige clit

Kiezen voor de liefde

Nog niet zolang geleden besloot ik om naar Bali te verhuizen. Kort na dit besluit werd ik verliefd. Onverwachts, maar typisch. Denk je een keer een keuze voor jezelf te hebben gemaakt, sta je voor het volgende dilemma. What to do?

Toen ik voor het eerst naar Bali ging dacht ik: “ik zou hier wel kunnen wonen”. De tweede keer ging ik alleen en veranderde deze gedachte in: “ik wil hier wonen”. De reacties vanuit mijn omgeving varieerden. Er waren hen die mij volledig supporten, en hen die zeiden dat ik niet realistisch nadacht. “Een vakantie is heel anders dan er ook echt gaan wonen”, zeiden zij. Het kon me niet schelen wat ze van mijn besluit vonden. Zij voelen niet wat ik op Bali voel. In Nederland ben ik regelmatig onrustig, gehaast en op zoek naar antwoorden voor mijn warboel aan gevoelens en gedachtes. Op Bali voel ik me geaard, snap ik ineens mijn gevoelens en heb ik rust in mijn hoofd. Iets wat ik niet tijdens andere vakanties naar andere bestemmingen zo heb ervaren. Ik kan het niet verklaren. Wellicht is het het klimaat, het eten, de combinatie van reuring en natuur. Of misschien wel mijn Indonesische roots. Wat het dan ook mag zijn, het voelt goed.

Ik was enthousiast over mijn besluit. Het voelde alsof ik voor het eerst echt een keuze voor mezelf had gemaakt. Dat ik kort erna spontaan verliefd werd kwam op zijn zachts gezegd dan ook echt niet uit. Ik probeerde mijn gevoelens te onderdrukken, maar tevergeefs. Mijn emoties gingen alle kanten op. Moest ik nog gaan? Ik wilde niet wéér mezelf opzijzetten voor een man. Een valkuil die volgens mij in mijn DNA zit en waartegen ik me probeerde te verzetten.

Ik kan het kort houden, de verhuizing werd een vakantie samen. Simpelweg om de zoetsappige reden dat ik me bij hem net zo voel als op Bali. En hier zitten we dan. Ik: het meisje dat het liefst op de grond zit, met haar handen eet, de hele dag op blote voeten loopt en geen make up draagt. Hij: die voor iedere dag een andere outfit heeft, van luxe houdt en het liefst schoenen aantrekt. Maar het klopt. Hoewel ik er nog niet aan wil denken, is het oké dat we over drie weken weer weggaan. Ik besef me dat in tegenstelling van waar ik bang voor was, ik mijn droom niet voor hem heb opgegeven. Het heeft alleen plaats gemaakt voor een nieuwe droom, samen. Deze keuze is enger dan alleen verhuizen naar een plek ver van familie en vrienden vandaan. Het maakt me bang om me weer kwetsbaar op te stellen en te vertrouwen. Liefde is een onzeker iets. Maar als ik moet kiezen, kies ik altijd voor de liefde.

LEES OOK: