JAMY JOY

Wanneer je gaat trouwen spreek je tijdens de ceremonie je beloftes uit. Iets waarvan ik denk dat je dat beter aan het begin van je relatie kunt doen. “Wil je met mij verkering? “Ja”, antwoord je geliefde. “Geef me dan je rechter hand en laten we elkaar beloven trouw en eerlijk te zijn. Er voor elkaar te zijn in voor en in tegenspoed en geen geheimen voor elkaar te hebben tot de dood ons scheid.” Het is misschien wat vreemd om het letterlijk zo te doen, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Dit is in mijn ogen namelijk de basis van een relatie. De vraag is alleen, in hoeverre kunnen we eerlijk zijn in het begin van een relatie? Er zijn voor velen, waaronder ikzelf, een aantal persoonlijke obstakels die overwonnen moeten worden, voordat je deze met je lief wil delen. Raar toch eigenlijk? Vaak gaat het om dingen waarvan je echt niet de enige bent, maar waarover simpelweg, niet simpel gesproken wordt. Zo laten we allemaal scheetjes en boeren, maar is het niet gepast om dit in het openbaar te doen. Als iedereen het doet, waarom dan eigenlijk niet? Tijd voor een praatje poep.

Wat had ik toch een buikpijn in het begin van onze relatie. Niet van die vlinders, maar omdat ik als we samen waren, echt niet naar de wc ging voor een number two. Nu hoef ik überhaupt niet zo vaak, dus in het begin viel het probleem nog wel mee. Maar na een tijdje spendeer je meer dan één of twee nachten samen. Dan maak je het jezelf toch knap lastig om de illusie hoog te houden dat vrouwen niet poepen. Ik was opgegeven moment zo blij als hij even de hond uit ging laten of wat boodschappen ging doen. Zodra de deur in het slot viel rende ik naar de wc. In de hoop dat ik snel genoeg klaar was om de betreffende vierkante meter weer naar roosjes te laten ruiken voordat hij thuis kwam. Alsof er nooit iets was gebeurd. Hoe dan ook komt er een moment dat het grote geheim wordt onthult. Dat moment was voor mij daar nadat hij voor het eerst mijn hele familie had ontmoet op een verjaardag. Ik had nog zo opgeschept over al het lekkere Indonesische eten dat we zouden krijgen. Zoals altijd was het heerlijk en had ik mijzelf helemaal volgepropt. Na het eten namen we afscheid om beide te gaan werken. Maar verliefde love birds krijgen geen genoeg van elkaar, dus spraken we ’s nachts na werk weer bij mijn vriend thuis af.

In de auto naar hem toe kreeg ik hier ontzettend spijt van. Mijn hele buik ging te keer. Mijn handen begonnen te zweten en ik kon me niet langer meer concentreren op de weg. Ik stond op het punt om in huilen uit te barsten, omdat ik wist dat het niet lang zou duren voordat mijn hele auto onder zou zitten. Ik pakte mijn telefoon om het eerstvolgende tankstation op te zoeken en zag een bericht van mijn nicht waarin stond dat de hele familie ziek was geworden van het eten. Ik moest nog een uur in de auto zitten vanuit een boerengehucht waar alle tankstations dicht waren. Je zal misschien denken, zet ze dit nu echt op haar blog? Ja, want hoe erg ik me er ook voor schaamde om uit nood mijn auto op de vluchtstrook te gooien en in het gras te gaan zitten. Ben ik ook nuchter genoeg om te denken, ‘dat kan ons allemaal overkomen’. I guess shit happens. Toen ik bij mijn vriend thuiskwam sprong ik gelijk onder de douche. Tijdens het douchen hoorde ik uit de wc wat gekreun en gesteun komen. Ik verzamelde al mijn moed en vroeg hem later in bed heel zachtjes ‘heb jij ook zo’n last van je buik?’ Hij keek me verbaasd aan. ‘Hoe weet je dat?’. Ik legde hem lachend het hele verhaal uit. De rest van de ochtend wisselde we elkaar af voor een date met de wc. Ik denk dat het moraal van dit verhaal is dat je relatie pas echt begint wanneer je zonder je druk te maken, in elkaars stank kunt zitten en tegen elkaar kunt zeggen “I doodoo”.

LEES OOK: