Mijn eerste APKutje

Ik vond het best spannend, maar als andere vrouwen het kunnen, kan ik het ook denk ik altijd maar. Op advies van mijn huisarts belde ik om een afspraak te maken voor een HPV-uitstrijkje. ‘Wilt u bij de dokter of bij de assistente?’, vroeg de receptioniste. Als ik dan toch mag kiezen, ga ik liever bij een vrouw. De assistente it is. Ik had alle vertrouwen in haar kwaliteiten. Hoe moeilijk kan het zijn om met een lang wattenstaafje een beetje in m’n flamoes te wroeten?

Jeetje wat was de situatie ongemakkelijk. Niet door haar roer-skills hoor, die waren prima. Maar het proces dat eraan voorafging was nogal knullig. Tijdens haar uitleg kwam er tot twee keer toe iemand binnenlopen. ‘Maak je geen zorgen, de deur gaat op slot wanneer we beginnen’, zei ze. Ze kwam haar belofte na en ik mocht me uitkleden. Ik wilde er net voor gaan liggen toen ik ineens recht voor me een raam zag. Het gebouw er tegenover was weliswaar niet heel dichtbij, maar toch. De assistente zag aan mijn gezicht dat zij de enige was die een uitnodiging had gekregen voor mijn kijkdoos en sloot de luxaflex. Ze verzocht me om te gaan liggen en pakte het uitstrijk kitje erbij. Terwijl ik rustig naar mijn buik aan het ademen was om te ontspannen, hoorde ik haar ineens ‘Dat is gek’ zeggen. Ik keek de assistente tussen mijn benen door aan. ‘Wat is er gek? Is er iets mis met mij?’. ‘Nee, de spulletjes zijn niet compleet, ik pak even een nieuw setje.’  Top, als je me zoekt, ik lig hier. Tegen de tijd dat ze eindelijk dat middeleeuwse werktuig – ook wel bekend als eendenbek – erbij pakte, was ik allesbehalve ontspannen. Ik kreeg een flashback naar vier jaar geleden toen ik mijn spiraal liet zetten. Wat een hel, dat dat nog niet verboden is snap ik nog steeds niet. Maar goed ik heb het overleefd, net als mijn uitstrijkje. Achteraf valt het allemaal ook wel weer mee.

Toch merkte ik dat het psychisch impact op me had gemaakt. Ik had de dagen erna geen behoefte aan seks. Sterker nog, ik keek er zelfs een beetje tegenop. Dit gevoel vervaagde gelukkig wel toen ik een positieve uitslag had gekregen. Mijn vriend en ik doken het bed in, maar al vrij snel kreeg ik een buikpijn die ik nog nooit eerder had ervaren. Het was alsof mijn lichaam van binnen werd samengetrokken. Instinctief ging ik in de extended child pose liggen. Het was de enige positie waarin ik de pijn kon verdragen. Een bekkenbodemtherapeut legde telefonisch uit dat mijn slijmvlies waarschijnlijk was aangetast tijdens het uitstrijkje en dat mijn lichaam hierop reageerde door zich extreem aan te spannen. Een vaginale massage (hierover binnenkort meer) zou helpen de spieren te ontspannen, en it did. Ik was ontzettend dankbaar dat mijn vriend geduldig, begripvol en behulpzaam was in deze situatie. Ik had nooit gedacht dat ik, iemand die open schrijft en praat over seks, in zo’n situatie terecht zou komen. Maar dit bewijst maar weer dat het iedereen kan overkomen. Het maakt eigenlijk ook niet uit waarom het op de een meer impact heeft dan op de ander, zolang je maar naar je eigen lichaam luistert.

Als het om uitstrijkjes gaat wordt er meer dan ooit tevoren bewustwording gecreëerd. &C’s februari issue ‘Zeg eens Vagina’ ging bijna nergens anders over en ook de nieuwe LINDA. ‘In je broekje’ pakt het onderwerp aan. Ondanks mijn minder prettige ervaring ben ik een groot voorstander. We gaan naar de tandarts, de schoonheidsspecialiste, pedicure en de kapper. Zoveel verschillende specialisten voor delen van ons lichaam, waarom dan ook niet naar de gynaecoloog? Natuurlijk hoef je niet zonder klachten met de benen wijd. Maar luister naar je vajayjay en schaam je niet om langs te gaan wanneer dit wel nodig is. Als we het dan toch over verzorging down under hebben, met deze 5 tips zorg je extra goed voor je poes.

LEES OOK:

vingeren tips
(Wijs)vingeren

seksuele intimidatie sex education
En dan zit er ineens jizz op je jeans. Doe je aangifte?
seksualiteit geen seks vaginisme maagd
No sexplanation needed

I Doodoo

Wanneer je gaat trouwen spreek je tijdens de ceremonie je beloftes uit. Iets waarvan ik denk dat je dat beter aan het begin van je relatie kunt doen. “Wil je met mij verkering? “Ja”, antwoord je geliefde. “Geef me dan je rechter hand en laten we elkaar beloven trouw en eerlijk te zijn. Er voor elkaar te zijn in voor en in tegenspoed en geen geheimen voor elkaar te hebben tot de dood ons scheid.” Het is misschien wat vreemd om het letterlijk zo te doen, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Dit is in mijn ogen namelijk de basis van een relatie. De vraag is alleen, in hoeverre kunnen we eerlijk zijn in het begin van een relatie? Er zijn voor velen, waaronder ikzelf, een aantal persoonlijke obstakels die overwonnen moeten worden, voordat je deze met je lief wil delen. Raar toch eigenlijk? Vaak gaat het om dingen waarvan je echt niet de enige bent, maar waarover simpelweg, niet simpel gesproken wordt. Zo laten we allemaal scheetjes en boeren, maar is het niet gepast om dit in het openbaar te doen. Als iedereen het doet, waarom dan eigenlijk niet? Tijd voor een praatje poep.

Wat had ik toch een buikpijn in het begin van onze relatie. Niet van die vlinders, maar omdat ik als we samen waren, echt niet naar de wc ging voor een number two. Nu hoef ik überhaupt niet zo vaak, dus in het begin viel het probleem nog wel mee. Maar na een tijdje spendeer je meer dan één of twee nachten samen. Dan maak je het jezelf toch knap lastig om de illusie hoog te houden dat vrouwen niet poepen. Ik was opgegeven moment zo blij als hij even de hond uit ging laten of wat boodschappen ging doen. Zodra de deur in het slot viel rende ik naar de wc. In de hoop dat ik snel genoeg klaar was om de betreffende vierkante meter weer naar roosjes te laten ruiken voordat hij thuis kwam. Alsof er nooit iets was gebeurd. Hoe dan ook komt er een moment dat het grote geheim wordt onthult. Dat moment was voor mij daar nadat hij voor het eerst mijn hele familie had ontmoet op een verjaardag. Ik had nog zo opgeschept over al het lekkere Indonesische eten dat we zouden krijgen. Zoals altijd was het heerlijk en had ik mijzelf helemaal volgepropt. Na het eten namen we afscheid om beide te gaan werken. Maar verliefde love birds krijgen geen genoeg van elkaar, dus spraken we ’s nachts na werk weer bij mijn vriend thuis af.

In de auto naar hem toe kreeg ik hier ontzettend spijt van. Mijn hele buik ging te keer. Mijn handen begonnen te zweten en ik kon me niet langer meer concentreren op de weg. Ik stond op het punt om in huilen uit te barsten, omdat ik wist dat het niet lang zou duren voordat mijn hele auto onder zou zitten. Ik pakte mijn telefoon om het eerstvolgende tankstation op te zoeken en zag een bericht van mijn nicht waarin stond dat de hele familie ziek was geworden van het eten. Ik moest nog een uur in de auto zitten vanuit een boerengehucht waar alle tankstations dicht waren. Je zal misschien denken, zet ze dit nu echt op haar blog? Ja, want hoe erg ik me er ook voor schaamde om uit nood mijn auto op de vluchtstrook te gooien en in het gras te gaan zitten. Ben ik ook nuchter genoeg om te denken, ‘dat kan ons allemaal overkomen’. I guess shit happens. Toen ik bij mijn vriend thuiskwam sprong ik gelijk onder de douche. Tijdens het douchen hoorde ik uit de wc wat gekreun en gesteun komen. Ik verzamelde al mijn moed en vroeg hem later in bed heel zachtjes ‘heb jij ook zo’n last van je buik?’ Hij keek me verbaasd aan. ‘Hoe weet je dat?’. Ik legde hem lachend het hele verhaal uit. De rest van de ochtend wisselde we elkaar af voor een date met de wc. Ik denk dat het moraal van dit verhaal is dat je relatie pas echt begint wanneer je zonder je druk te maken, in elkaars stank kunt zitten en tegen elkaar kunt zeggen “I doodoo”.

LEES OOK:

vagina vulva tips verzorging
Tips voor je vajayjay
tamponziekte girlz
Tamponziekte
homoseksueel true story liefde relatie
CosmoGIRL!: True Story